4. Zeg papa…, ga je op een dag écht mijn papa willen zijn?
Maëlle is geboren op 2 april 2010, enkele maanden na onze terugkeer uit Afrika. Na 3 jaar in Mali was het niet gemakkelijk om ons opnieuw te vestigen in België en onze relatie leed daaronder.
In september 2010 namen we de beslissing uit elkaar te gaan. Omdat een klein juffrouwtje van 5 maand haar mama meer nodig had dan haar papa, liep de bezoekregeling niet van een leien dakje. Ik zag Maëlle op wisselvallige momenten: eens een badje, een namiddag, maar niets op regelmatige basis.
Twee jaar later vonden we dan toch een overeenkomst. Met veel blijdschap zie ik mijn prinsesje ongeveer een week op de twee.
Na gewerkt te hebben op verschillende plaatsen in het commercieel circuit, word ik aangenomen als aspirant manager in een grote distributieketen. Een mooi toekomstperspectief, dat is zeker, maar een verschrikkelijk uurrooster: 6 maand op proef is de norm.. maar het wordt al snel een nachtmerrie. Een proefperiode betekent dat je je moet bewijzen. Je hebt geen recht fouten te maken; je moet alles geven. Bewijzen dat je het kan doen en vooral dat je het gaat doen. Bewijzen dat je privéleven nooit een rem zal zijn voor je voortgang in de onderneming. Ik heb geen diploma, ik moest het dus hebben van mijn beschikbaarheid en flexibiliteit.
Van 6u tot 20u… elke dag behalve de zondag…. Moeilijk uurrooster, maar het is maar voor even: de tijd die nodig is om een eventueel contract voor onbeperkte duur te krijgen. Ik zal het nadien wel rustiger aandoen. Om 6u is de school nog niet open. En om 20u is ze al lang weer gesloten. Een oplossing dient zich aan: mijn ouders. Mensen in wie ik voldoende vertrouwen heb om er mijn dochter aan toe te vertrouwen en die erin zullen slagen voor haar hun agenda aan te passen, één week op de twee, om Maëlle op te vangen na school tot papa thuiskomt. Het komt er dus op neer dat mijn dochter afwisselend bij haar moeder woont en bij mijn ouders. Elke avond, wanneer ik thuis kom van mijn werk, proberen we te genieten van de 20 minuutjes tijd samen vooraleer ze gaat slapen. De zondag is eindelijk een dag voor ons beiden.
Op één van die fameuze zondagen, terwijl we samen zijn met ons tweetjes, zit Maëlle op mijn schoot, haar gezicht naar mij gekeerd. En plots, op een heel natuurlijke toon zonder enig verwijt, vraagt ze me: “ Papa, ga je op een dag écht mijn papa willen zijn?”. Een eenvoudige vraag die blijft klinken tot vandaag: een klein meisje dat in haar eigen woorden, vertelt hoe graag ze me ziet en hoe ze mij mist. Alles staat weer op losse schroeven, radicale veranderingen in mijn beroeps- en persoonlijk leven. Ik ben al 3 jaar en een half vader, maar het wordt tijd voor mij om “vader” te worden.
Vandaag is Maëlle 6. Eén week op twee woont ze bij mij. Ik heb gelukkig een job gevonden met uren die me toelaten ten volle te genieten van onze week samen.
Vandaag heeft het woordje papa zijn volle betekenis gekregen. En hoe langer hoe meer komen er betekenissen bij: vriend en toeverlaat, raadgever, opvoeder, beschermer, kameraad…
Omdat je me elke dag helpt je papa te worden, Maëlle, DANK JE.
Kim
